شیرین احمدنیا
عضو هیأت مدیره انجمن جامعه شناسی ایران


خبری که سپیده دمان جمعه لبخند شادی و شور و شعف برای مردم ایران به ارمغان آورد؛ کیمیا علیزاده، دختر ۱۸ساله ایرانی با کسب مدال برنز تکواندو در المپیک ریو، نخستین زن در تاریخ ایران شد که مدال المپیک می‌برد و رکورددار جوان‌ترین برنده مدال المپیک ایران نیز شد.
کیمیا نسل جدید دختران ایران را نمایندگی می‌کند؛ نسلی از دختران ایرانی که شباهتی به نسل دیروز زنان ایران ندارد که جرأت عرض اندام و حضور در سطح کوچه و خیابان و عرصه عمومی را هم نداشت. او پیام آور و نویدبخش روزهای متفاوتی است. کیمیا متعلق به نسل نویی است که توانسته و می‌تواند به مثال و الگویی شایسته برای دختران امروز و فردای ایران مبدل شود. متعلق به نسل امروز جوانان است که شاید اتفاقاً کمتر جدی گرفته شده و کمتر بها داده شده بودند، اما با همه کم لطفی‌ها، کم و کاستی‌های نهان و آشکار و گاه موانع فرهنگی که بسیاری از زنان جوان امروز را همچنان از شکوفاسازی ظرفیت‌های بالقوه‌شان دور می‌سازد، پا به عرصه میدان رقابت‌ها آن هم در سطحی جهانی گذاشته و پیروز از آن بیرون آمده است.
کیمیا در عین حال که به قهرمانی ملی تبدیل شده است، با حضور غرور آفرین و ارزشمندش، مهر تأییدی دوباره است بر اینکه امید، تلاش مضاعف و پایداری و پشتکار نتیجه بخش و ثمربخش است.
از لحظه انتشار خبر شاهد سیلی از پیام‌های تبریک از بالاترین مقام‌ها و مسئولان جامعه تا عموم مردم و اقشار مختلف بوده‌ایم که نثار این «جهان پهلوان» ایرانی شده است و امید و انتظار بر این است  برنزی که بر گردنش آویخته را به طلا مبدل سازند که این مردم طلا را بر گردن او شایسته‌تر و او را بدان مقام سزاوارتر ارزیابی کرده اند. البته این خوشحالی منحصر به زنان این جامعه نشده است که شاهد موفقیت نخستین زن ایرانی در عرصه رقابت‌های بین‌المللی ورزشی هستند و افتخارآفرینی کیمیا همگان را بر سر شوق آورده است، شور و شوقی که امید می‌رود مبنا و زمینه و مناسبتی شود برای اقدام های مؤثرتر در جهت توسعه زیرساخت‌های ورزشی‌ای که بتواند زمینه را برای رشد و شناسایی کیمیا‌های بعدی که در انواع رشته‌های ورزشی در سال‌های آتی بدرخشند، فراهم سازد. این نیاز و ضرورتی است که مدت هاست صحبت از آن می‌رود و در عرصه رقابت‌های ورزشی نه فقط در ارتباط با دختران بلکه همچنین در رابطه با پسران این جامعه مطرح است.
درست است که قهرمانان ورزشی محبوب‌اند و افتخارآفرین، اما ورزش همگانی بستر اولیه رشد و شناسایی و پروراندن استعدادهای نهفته‌ای است که می‌تواند نخبگان را هم به قله‌های صعود رهنمون شود. آنجاست که سرمایه گذاری، ظرفیت‌افزایی و بسترسازی‌های لازم و بلندمدت می‌تواند ثمربخش باشد و مسیر پیشرفت کیمیاهای بعدی را بگشاید.