دکتر محمدرضا مقدسی پدر و بنیانگذار تاب آوری در ایران معتقد است یک رابطه خوب ترکیبی از محبت، صمیمیت، احترام و رشد مشترک است.

رابطه خوب یعنی ارتباطی که در آن دو نفر در کنار هم احساس آرامش، امنیت، ارزشمندی و رشد داشته باشند.
رابطه خوب فقط بودن کنار هم نیست؛ رابطه‌ای است که در آن عشق، احترام، اعتماد، صداقت، گفتگو و مهربانی وجود دارد.
در یک رابطه سالم، افراد مجبور نیستند نقش بازی کنند یا ترس از قضاوت و تحقیر داشته باشند. هر دو خود واقعی‌شان هستند و برای بهتر شدن رابطه تلاش می‌کنند.

یک رابطه خوب ترکیبی از محبت، صمیمیت، احترام و رشد مشترک است.
انسان موجودی اجتماعی است و داشتن یک رابطه سالم می‌تواند کیفیت زندگی، سلامت روحی و حتی انگیزه فرد برای پیشرفت را افزایش دهد.
بسیاری از افراد رابطه را فقط با احساس عاشقانه می‌شناسند، اما عشق تنها بخشی از ماجراست.
در رابطه خوب:
هر دو طرف شنیده می‌شوند، نه فقط تحمل
احترام وجود دارد، حتی هنگام اختلاف
هیچ‌کس احساس تنهایی، بی‌ارزشی یا کنترل‌شدن نمی‌کند
اختلاف‌ها با گفت‌وگو حل می‌شود، نه دعوا و توهین
هر دو طرف به رشد هم کمک می‌کنند، نه مانع پیشرفت می‌شوند
محبت و توجه فقط در حرف نیست، در رفتار دیده می‌شود
یک رابطه موفق بر پایه مجموعه‌ای از ویژگی‌ها شکل می‌گیرد که اگر نباشند حتی عشق عمیق هم بعد از مدتی دچار مشکل می‌شود.
شناخت ویژگی‌های یک رابطه خوب کمک می‌کند بدانیم چگونه با هم در مسیر درست حرکت کنیم، از اشتباهاتی که اغلب زوج‌ها دچار آن می‌شوند دور بمانیم و یاد بگیریم چگونه رابطه‌ای پایدار و سالم بسازیم.

اولین ویژگی یک رابطه خوب، احترام متقابل است.
بدون احترام، هیچ رابطه‌ای دوام نخواهد داشت. احترام فقط به معنای رعایت ادب یا پرهیز از توهین نیست. احترام یعنی ارزش گذاشتن به شخصیت طرف مقابل، پذیرفتن تفاوت‌ها، گوش دادن به عقاید و احساسات او و درک اینکه هر انسان هویت مستقل خود را دارد.
وقتی در رابطه احترام وجود داشته باشد، افراد احساس امنیت عاطفی می‌کنند.
امنیت عاطفی یعنی اینکه طرف مقابل بداند حتی اگر اشتباه کند یا نظر مخالف داشته باشد، تحقیر، سرزنش و بی‌ارزش شدن در انتظارش نیست. در چنین رابطه‌ای افراد راحت‌تر حرف می‌زنند و مشکلات زودتر حل می‌شود.

ویژگی مهم دیگر یک رابطه خوب، اعتماد است.
اعتماد پایه اصلی هر ارتباط عاطفی سالم است. وقتی اعتماد باشد، شک و سوءظن جایی ندارد و رابطه آرامش بیشتری پیدا می‌کند.
اعتماد با صداقت و رفتار قابل پیش‌بینی ساخته می‌شود.
یعنی هرچه حرف و عمل افراد بیشتر با هم هماهنگ باشد، اعتماد عمیق‌تر می‌شود.
در یک رابطه سالم افراد لازم نیست یکدیگر را کنترل کنند، گوشی هم را چک کنند یا همیشه نگران باشند که شاید طرف مقابل دروغ می‌گوید.
در نبود اعتماد، رابطه به جای آرامش به میدان جنگ تبدیل می‌شود.
پس حفظ اعتماد همان‌قدر مهم است که به دست آوردن آن مهم است. اگر اشتباهی اعتماد را تضعیف کند، بازسازی آن نیاز به صداقت، توضیح روشن و زمان دارد.

ارتباط سالم و گفت‌وگوی مؤثر نیز یکی از اصلی‌ترین نشانه‌های رابطه خوب است.
بسیاری از مشکلات از نداشتن گفت‌وگو یا بیان نکردن احساسات واقعی شروع می‌شود. وقتی افراد در رابطه حرف نمی‌زنند، ذهن شروع به حدس و برداشت اشتباه می‌کند و این باعث دل‌خوری و فاصله می‌شود. گفت‌وگو باید صادقانه، آرام و همراه با احترام باشد.
رابطه‌ای موفق است که در آن افراد بتوانند درباره شادی‌ها، نگرانی‌ها، نیازها و حتی نارضایتی‌های خود حرف بزنند، بدون اینکه نگران قضاوت یا دعوا باشند.
ارتباط فقط کلمات نیست. زبان بدن، لحن صدا، توجه کردن و حتی سکوت نیز بخشی از ارتباط را تشکیل می‌دهند.
زوج‌هایی که خوب با هم صحبت می‌کنند، راحت‌تر به تفاهم می‌رسند و کمتر دچار سوءتفاهم می‌شوند.
عشق و علاقه قلب رابطه است، اما عشق واقعی فقط احساس نیست، عمل است.
عشق در رفتار، توجه، مهربانی و همراهی معنا پیدا می‌کند. یک رابطه خوب زمانی شکل می‌گیرد که عشق با احترام، مسئولیت‌پذیری و تلاش همراه باشد.
گاهی افراد فکر می‌کنند اگر عاشق باشند، همه چیز خودبه‌خود حل می‌شود، اما واقعیت این است که رابطه سالم نیازمند مراقبت مداوم است.
عشق مانند گل است؛ اگر به آن توجه نشود، کم‌کم خشک می‌شود. توجه کردن به نیازهای عاطفی، قدردانی، نشان دادن محبت و حفظ جذابیت رفتاری باعث تازه ماندن عشق می‌شود.
عشق بدون توجه، تبدیل به عادت می‌شود و عادت بدون عشق، فقط دو نفر را کنار هم نگه می‌دارد، نه در قلب هم.
حمایت متقابل در سختی‌ها از دیگر ویژگی‌های رابطه سالم است.
زندگی همیشه پر از لحظات خوب و آرام نیست. مواقعی وجود دارد که فرد دچار بحران، بیماری، مشکلات کاری یا خستگی روانی می‌شود. یک رابطه خوب زمانی خودش را نشان می‌دهد که طرفین کنار هم باشند، نه فقط در روزهای خوش. حمایت یعنی درک کردن، گوش دادن، کمک کردن و نشان دادن اینکه فرد تنها نیست.
گاهی فقط گفتن یک جمله مثل «من کنارت هستم» می‌تواند روحیه را زنده کند. زوج‌هایی که حامی همدیگر هستند، پیوند عمیق‌تری می‌سازند و اعتماد میانشان بیشتر می‌شود.

ویژگی مهم دیگر، حفظ استقلال است.
رابطه سالم به معنای یکی شدن نیست، بلکه همراه بودن دو فرد مستقل است.
بسیاری از افراد فکر می‌کنند اگر رابطه خوب باشد باید تمام وقتشان را با هم بگذرانند، اما واقعیت این است که هر فرد نیاز به زمان شخصی دارد. استقلال یعنی داشتن هدف، سرگرمی، دوستان و هویت فردی خارج از رابطه. وقتی افراد استقلال خود را حفظ کنند، رابطه پویا و جذاب‌تر می‌ماند. کسی که تمام زندگی‌اش را به رابطه محدود کند، بعد از مدتی احساس خستگی، وابستگی افراطی و حتی دلزدگی خواهد داشت.
در یک رابطه خوب، افراد کنار هم رشد می‌کنند، نه اینکه در یکدیگر حل شوند.
درک متقابل و پذیرش تفاوت‌ها یکی دیگر از رازهای رابطه موفق است. هیچ دو انسانی کاملاً شبیه هم نیستند.
تفاوت در سلیقه، تفکر، گذشته، اخلاق و احساسات طبیعی است. رابطه سالم آن نیست که افراد عوض شوند تا مطابق نظر دیگری باشند، بلکه رابطه‌ای است که در آن دو نفر یکدیگر را با تفاوت‌ها می‌پذیرند.
این پذیرش باعث آرامش روانی می‌شود. وقتی فرد مجبور باشد برای دوست داشته شدن نقش بازی کند، رابطه به‌جای شادی به میدان اضطراب تبدیل می‌شود. پذیرش یعنی اینکه بگوییم تو همان‌گونه که هستی برای من ارزشمند هستی.
مهارت بخشش و حل تعارض در رابطه اهمیت زیادی دارد. هیچ رابطه‌ای بدون اختلاف نیست. مهم این است که اختلاف چگونه مدیریت شود. در رابطه سالم افراد به‌جای سرزنش، توهین و لج‌بازی تلاش می‌کنند راه‌حل پیدا کنند.
بخشش یعنی قادر بودن به عبور از اشتباهات، نه اینکه همه‌چیز را فراموش کنیم، بلکه یعنی اجازه ندهیم یک اشتباه همیشه میان دو نفر دیوار بسازد.
گفت‌وگوی آرام، بیان احساس بدون حمله و تلاش برای درک طرف مقابل باعث می‌شود اختلاف‌ها به جای بزرگ شدن به فرصتی برای شناخت بهتر تبدیل شود.
یکی دیگر از ویژگی‌های رابطه خوب، توجه به جزئیات است. گاهی کوچک‌ترین رفتارها بیشترین اثر را دارند.
یادآوری تاریخ‌های مهم، گفتن کلمات محبت‌آمیز، تشویق همدیگر، پیام‌های ساده و حتی نگاه مهربان باعث می‌شود رابطه گرم بماند.
بیشتر افراد فکر می‌کنند فقط اتفاقات بزرگ مهم‌اند، درحالی‌که رابطه از جزئیات کوچک ساخته می‌شود. اگر این توجه‌ها از بین برود، احساس ارزشمندی نیز کم می‌شود.
صداقت و شفافیت از پایه‌های جدی یک رابطه سالم هستند.
پنهان‌کاری، دروغ‌های کوچک یا بازی با احساسات خیلی سریع رابطه را تخریب می‌کند. وقتی افراد شفاف باشند، سوءظن و شک به وجود نمی‌آید. صداقت فقط گفتن حقیقت نیست، بلکه یعنی احساسات واقعی خود را پنهان نکنیم.
بسیاری از دل‌خوری‌ها به خاطر نگفتن احساسات است. وقتی فرد ناراحت است اما سکوت می‌کند، کم‌کم خشم جمع می‌شود و رابطه به انفجار عاطفی می‌رسد. شفافیت رابطه را ساده، آرام و قابل پیش‌بینی می‌کند.
رابطه خوب همراه با رشد مشترک است.
دو نفر نه‌تنها کنار هم هستند، بلکه با هم پیشرفت می‌کنند. آنها به اهداف یکدیگر احترام می‌گذارند، همدیگر را تشویق می‌کنند و مانع موفقیت هم نمی‌شوند.
رابطه‌ای که در آن یک نفر پیشرفت کند و دیگری عقب بماند، بعد از مدتی دچار مشکل می‌شود.
رشد مشترک یعنی یادگیری، تجربه‌های جدید، سفر، مطالعه، فعالیت‌های مشترک و رشد فکری و احساسی. رابطه‌ای که درجا بزند، کم‌کم بی‌روح می‌شود.

یکی از مهم‌ترین عوامل در رابطه، مهربانی است. مهربانی یعنی درک، همدلی و رفتار قلبی. گاهی یک کلمه آرام، یک بغل، یک نگاه یا یک لبخند تمام روز را زیبا می‌کند. مهربانی ساده به نظر می‌رسد اما بسیاری از زوج‌ها به مرور زمان آن را فراموش می‌کنند. مهربانی یعنی انتخاب محبت، حتی وقتی عصبانی یا خسته هستیم.
رابطه‌ای که در آن مهربانی باشد، از طوفان‌های زندگی عبور می‌کند.
رابطه سالم نیاز به تعادل دارد. تعادل در محبت، وظایف، تصمیم‌گیری و توجه. اگر فقط یک نفر تلاش کند، رابطه یک‌طرفه می‌شود.
اگر تمام مسئولیت‌ها روی دوش یک نفر باشد، احساس خستگی و بی‌ارزشی به وجود می‌آید.
تعادل یعنی هردو نفر برای رابطه ارزش قائل باشند و آن را زنده نگه دارند. رابطه متعادل رابطه‌ای است که در آن کسی احساس قربانی بودن یا بدهکار بودن نمی‌کند.
در یک رابطه سالم، آزادی نظر و احساس وجود دارد. هیچ‌کس مجبور به تغییر باورها یا علایق خود برای خوشایندی دیگری نیست.
آزادی یعنی فرد بتواند خودش باشد. رابطه‌ای که در آن کنترل، زورگویی، حس مالکیت یا محدود کردن وجود داشته باشد، تبدیل به رابطه ناسالم می‌شود. عشق واقعی کنترل نمی‌کند؛ انتخاب می‌کند، حمایت می‌کند و امنیت می‌دهد.
یکی دیگر از نشانه‌های رابطه سالم، خوش‌رفتاری در زمان اختلاف است. بسیاری از زوج‌ها وقتی دعوا می‌کنند، حرف‌هایی می‌زنند که رابطه را زخمی می‌کند. اما در رابطه سالم افراد حتی در اوج ناراحتی، مراقب هستند که شخصیت و احترام طرف مقابل آسیب نبیند. اختلاف اگر با احترام باشد، تبدیل به گفتگو می‌شود، نه جنگ عاطفی.
رابطه خوب همراه با قدردانی است. قدردانی یعنی دیدن زحمات و خوبی‌های طرف مقابل. وقتی قدردانی نادیده گرفته شود، احساس ارزشمندی در رابطه کاهش پیدا می‌کند. کافی است گاهی بگوییم ممنون، خوشحالم که هستی، به خاطر تلاش‌هایت قدر می‌دانم. این کلمات کوچک تأثیر بزرگی دارند.
 رابطه خوب جایی است که انسان خودش باشد، رشد کند، احساس امنیت کند و عشق را در رفتار ببیند. رابطه خوب سخت نیست اما نیازمند توجه، زمان و رفتار آگاهانه است. هر زوجی می‌تواند با احترام، گفت‌وگو، مهربانی، اعتماد و پذیرش متقابل رابطه‌ای سالم بسازد.
هیچ رابطه‌ای کامل نیست، اما رابطه‌ای که دو نفر برای آن تلاش کنند، می‌تواند بهترین بخش زندگی باشد.
دکترمحمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری در خاتمه تاکید میکند «تاب‌آوری رابطه‌ای» (Relational Resilience) به توانایی روابط—چه بین زوج‌ها، خانواده، دوستان یا همکاران—در تحمل استرس، مقابله با چالش‌ها و مشکلات و بازیابی و حتی تقویت رابطه گفته می‌شود.

این مفهوم فراتر از تاب‌آوری فردی است و درباره ظرفیت مشترک افراد در یک رابطه برای کنار آمدن و رشد با هم است
تاب‌آوری رابطه‌ای به توانایی یک رابطه برای تحمل فشارها، مشکلات و چالش‌های زندگی گفته می‌شود و توانایی بازیابی و رشد پس از تجربه‌ی سختی‌ها را در بر می‌گیرد.
برخلاف تاب‌آوری فردی که تنها به توانایی شخص در مقابله با مشکلات اشاره دارد، تاب‌آوری رابطه‌ای درباره‌ی ظرفیت مشترک افراد در یک رابطه است تا با هم کنار بیایند و حتی در شرایط سخت، رابطه را قوی‌تر کنند. این مفهوم در همه نوع روابط از جمله روابط زناشویی، روابط خانوادگی، دوستی‌ها و روابط کاری کاربرد دارد و نشان می‌دهد که یک رابطه سالم و پایدار نیازمند مهارت‌هایی است که می‌توان آنها را آموخت و تقویت کرد.
تاب‌آوری رابطه‌ای باعث می‌شود افراد در کنار هم احساس امنیت و آرامش کنند و اعتماد و صمیمیت رابطه افزایش یابد.