احساس تعلق و دوست داشته شدن از جمله نیازهای بنیادین انسان‌هاست که نقش بسیار مهمی در سلامت روان و رشد فردی ایفا می‌کند.
دوست داشته شدن، از نظر روانشناسی، به معنای تجربه دریافت مهر و محبت از سوی دیگران است.

از نظر روانشناسان، انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند و نیاز به ارتباطات عاطفی و تعلق به گروه‌ها و افراد دارند تا بتوانند هویت خود را شکل دهند و احساس امنیت کنند.

 احساس تعلق، دوست داشته شدن و دوست داشتن، ارکان سلامت روان و رشد تاب‌آوری هستند.

احساس تعلق به دیگران، به ویژه در محیط‌های خانوادگی و اجتماعی، به عنوان یکی از پایه‌های اصلی سلامت روان شناخته می‌شود.
وقتی فرد احساس می‌کند که مورد پذیرش و دوست داشته شدن قرار گرفته است، انرژی و انگیزه بیشتری برای مقابله با چالش‌های زندگی پیدا می‌کند.
اینجا است که مفهوم «تاب‌آوری» به میان می‌آید، چرا که تاب‌آوری به معنای توانایی فرد در مواجهه با مشکلات و بازسازی خود پس از تجربیات دشوار است و احساس تعلق، یکی از مهم‌ترین عوامل تقویت‌کننده تاب‌آوری به شمار می‌رود.

تعریف و نقش تاب‌آوری در احساس تعلق

تاب‌آوری به طور کلی به توانایی مقابله با استرس‌ها، آسیب‌ها و سختی‌های زندگی اشاره دارد و یکی از شاخص‌های مهم سلامت روانی است. تاب‌آوری به فرد کمک می‌کند تا در شرایط بحرانی، نه تنها مقاومت کند بلکه رشد و بهبودی نیز داشته باشد.
یکی از منابع مهم تاب‌آوری، احساس تعلق به دیگران است. وقتی فرد حس می‌کند که در یک محیط حمایتگر و دوست‌داشتنی قرار دارد، ظرفیت او برای مقابله با استرس‌ها افزایش می‌یابد. احساس تعلق به عنوان یک حمایت روانی عمل می‌کند که موجب می‌شود فرد در برابر فشارهای روانی آسیب‌پذیر نباشد و بتواند مسیر رشد و بهبودی را طی کند.
در واقع، این احساس مانند یک محافظ درونی عمل می‌کند که تاب‌آوری روانی را تقویت می‌کند و به فرد اجازه می‌دهد تا در مواجهه با مشکلات، امید و انگیزه خود را حفظ کند.

دوست داشته شدن، از نظر روانشناسی، به معنای تجربه دریافت مهر و محبت از سوی دیگران است که به ایجاد احساس ارزشمندی و عزت نفس در فرد کمک می‌کند. افراد زمانی که احساس دوست داشته شدن می‌کنند، امنیت عاطفی بیشتری دارند و کمتر دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند.

این احساس در کودکی شکل می‌گیرد و اگر محیط خانواده و اجتماع بتواند این نیاز را پاسخگو باشد، فرد به مرور زمان مهارت‌های ارتباطی و تاب‌آوری روانی را بهتر می‌آموزد. متخصصان تاب‌آوری معتقدند که احساس دوست داشته شدن، یکی از عوامل کلیدی در تقویت سیستم ایمنی روانی فرد است که موجب می‌شود در برابر استرس‌های زندگی مقاوم‌تر شود و بتواند به خوبی به چالش‌ها پاسخ دهد.

دوست داشتن دیگران و تاثیر آن بر رشد تاب‌آوری

دوست داشتن دیگران نیز نقش مهمی در ارتقاء تاب‌آوری روانی دارد. وقتی فرد دیگری را دوست دارد، معمولاً احساس مسئولیت و هدفمندی بیشتری در زندگی پیدا می‌کند. این ارتباط دوطرفه می‌تواند به شکل‌گیری حمایت‌های اجتماعی و عاطفی کمک کند که برای مقابله با شرایط سخت بسیار حیاتی است.
دوست داشتن به فرد کمک می‌کند که بر مشکلات غلبه کند و حس تعلق را در روابط خود تقویت نماید. روانشناسان تاب‌آوری تأکید دارند که دوست داشتن یک فرآیند فعال و پویاست که با رشد فردی و اجتماعی مرتبط است و می‌تواند به عنوان یک منبع انرژی مثبت، انگیزه‌بخش و حمایت‌گر در شرایط دشوار عمل کند.

احساس تعلق در سطح فردی  و در زمینه اجتماعی نیز اهمیت بسیاری دارد. تاب‌آوری اجتماعی یعنی توانایی یک فرد یا گروه برای مقابله با بحران‌ها و چالش‌ها با تکیه بر منابع اجتماعی و شبکه‌های حمایتی. احساس تعلق به گروه‌ها و جوامع باعث می‌شود که فرد حس کند تنها نیست و می‌تواند از حمایت دیگران بهره‌مند شود.
این حمایت اجتماعی باعث افزایش تاب‌آوری می‌شود و به فرد کمک می‌کند تا در شرایط سخت، استقامت بیشتری داشته باشد.
روانشناسان تاب‌آوری معتقدند که افراد با احساس تعلق قوی به جامعه، انگیزه بیشتری برای تلاش و بازسازی خود دارند و کمتر دچار احساس انزوا و بی‌پناهی می‌شوند.

 احساس تعلق، دوست داشته شدن و دوست داشتن، سه رکن اساسی در سلامت روان و رشد تاب‌آوری هستند. تاب‌آوری نه تنها به معنای مقاومت در برابر مشکلات است، بلکه توانایی بازسازی و رشد پس از مواجهه با سختی‌ها نیز هست. این توانایی‌ها زمانی بهتر شکل می‌گیرند که فرد در محیطی سرشار از محبت، پذیرش و حمایت قرار داشته باشد.
دکتر محمدرضا مقدسی بنیانگذار خانه تاب آوری درخاتمه آورده است ایجاد و حفظ روابط عاطفی سالم و تقویت احساس تعلق، از مهم‌ترین راهکارهای افزایش تاب‌آوری در زندگی روزمره به شمار می‌روند.