کنش اجتماعی به عملی اطلاق می‌شود که با توجه به دیگران انجام می‌گیرد و آگاهی و اراده کنشگر نسبت به ویژگی‌ها و اعمال دیگران را در نظر می‌گیرد.
کنش اجتماعی، عنصر بنیادی در مطالعات اجتماعی است.
ویژگی بارز انسان نسبت به سایر موجودات، رفتارهای متفاوت و آگاهانه اوست.
انسان‌ها به گونه‌ای عمل می‌کنند که دیگر موجودات قادر به انجام آن نیستند.
رفتار انسان‌ها همواره با تفکر و اندیشه همراه است، بنابراین می‌توان گفت که عمل، نوعی رفتار معنی‌دار و آگاهانه است.
از سوی دیگر، تلاش انسان برای برقراری ارتباط با دیگران ناشی از میل طبیعی او به زندگی اجتماعی است.
این تمایل موجب ایجاد روابط و تداوم حیات اجتماعی جوامع می‌شود.

کنش اجتماعی شامل مجموعه‌ای از رفتارهاست که انسان‌ها برای دستیابی به اهداف مشخص نسبت به یکدیگر انجام می‌دهند و به عمل جهت‌دار به سوی دیگران اطلاق می‌شود.

این نوع کنش نه تنها در حضور فیزیکی دیگران بلکه در شرایطی که فرد به تأثیرات اجتماعی دیگران فکر می‌کند نیز رخ می‌دهد. به عبارت دیگر، کنش اجتماعی به عنوان بنیادی‌ترین عنصر زندگی اجتماعی، شامل مجموعه‌ای از رفتارهاست که انسان‌ها برای رسیدن به اهداف مشخص نسبت به یکدیگر انجام می‌دهند.

کنشگران اجتماعی با ارائه خدمات مشاوره‌ای و مداخلات در بحران‌ها می‌توانند در بهبود وضعیت سلامت روان جامعه تأثیرگذار باشند.

همیاران سلامت روان ایران به عنوان کنشگران اجتماعی، در راستای ارتقاء سلامت روان و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی فعالیت می‌کنند. این گروه‌ها از سال 1375 تحت نظارت سازمان بهزیستی کشور شکل گرفته و به مرور زمان به یک تشکل غیر دولتی و فراگیر تبدیل شده‌اند.
همیاران سلامت روان با تکیه بر خرد جمعی و توانمندی‌های محلی، نه تنها به پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی کمک می‌کنند بلکه زمینه‌ای برای ارتقاء کیفیت زندگی افراد فراهم می‌آورند. این نهادها با ایجاد فضایی برای مشارکت فعال افراد در تصمیم‌گیری‌ها، به تقویت حس مسئولیت اجتماعی و ارتقاء سلامت روان در جامعه کمک می‌کنند.

این گروه‌ها نه تنها در کاهش آسیب‌های اجتماعی موثر بوده‌اند بلکه با ایجاد حس مسئولیت جمعی، موجب تقویت تعاملات اجتماعی در میان افراد محله شده‌اند. با توجه به آمار، در حال حاضر حدود 1158 گروه همیار و 711 پایگاه سلامت اجتماعی در کشور فعال هستند که عمدتاً در مناطق حاشیه‌ای متمرکز شده‌اند.

همیاران سلامت روان ایران با رویکرد تسهیل‌گرانه و احترام به خرد جمعی، نقش مهمی در ارتقاء کیفیت زندگی اقشار مختلف جامعه ایفا می‌کنند.

کنش اجتماعی به مجموعه‌ای از رفتارها و تعاملات انسانی اطلاق می‌شود که افراد به منظور دستیابی به اهداف خاص و در پاسخ به یکدیگر انجام می‌دهند. این کنش‌ها می‌توانند در قالب گفت‌وگو، همکاری، رقابت یا حتی تضاد بروز کنند. در واقع، کنش اجتماعی نه تنها به رفتارهای فردی بلکه به الگوهای گروهی و اجتماعی نیز مرتبط است.

کنش اجتماعی تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد، از جمله فرهنگ، ارزش‌ها، هنجارها و شرایط محیطی. این عوامل می‌توانند نوع و کیفیت کنش‌های اجتماعی را شکل دهند. به عنوان مثال، در جوامع مختلف، مفهوم همکاری ممکن است متفاوت باشد و این تفاوت‌ها بر نحوه تعامل افراد تأثیر بگذارد.

از سوی دیگر، کنش اجتماعی می‌تواند منجر به تغییرات اجتماعی شود. هنگامی که افراد به صورت جمعی و هماهنگ عمل می‌کنند، قادر به ایجاد تأثیرات عمیق‌تری در جامعه خواهند بود. بنابراین، فهم و تحلیل کنش‌های اجتماعی نه تنها برای شناخت بهتر رفتارهای انسانی بلکه برای پیش‌بینی روندهای اجتماعی نیز اهمیت دارد.

ماکس وبر، جامعه‌شناس مشهور، بر این باور بود که کنش اجتماعی باید معنای ذهنی رفتار دیگران را در نظر بگیرد و بر اساس آن جهت‌گیری کند. او تأکید کرد که انسان‌ها رفتارهای خود را بر اساس زمینه‌های اجتماعی و تأثیر آن بر دیگران تغییر می‌دهند.

با این  توضیح کنشگر اجتماعی (یا فعال اجتماعی) فردی است که به طور فعال در تحولات و تغییرات اجتماعی شرکت می‌کند. این افراد با اعتقادات و اهداف خاص خود به شکل‌دهی به نقدها، انتقادات و مسائل اجتماعی کمک می‌کنند. کنشگران اجتماعی می‌توانند در زمینه‌های مختلفی مانند حقوق بشر، محیط‌زیست، آموزش و فرهنگ فعالیت کنند و نقش مهمی در افزایش آگاهی عمومی و تغییرات اجتماعی ایفا نمایند.

کنشگر اجتماعی (یا فعال اجتماعی) به فردی اطلاق می‌شود که با هدف ایجاد تغییرات مثبت در جامعه، به‌طور فعال در فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شرکت می‌کند.

این افراد معمولاً به مسائل اجتماعی مانند حقوق بشر، عدالت اجتماعی، محیط زیست، و برابری جنسیتی توجه ویژه‌ای دارند و تلاش می‌کنند تا آگاهی عمومی را افزایش دهند و نهادهای اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهند. کنشگران اجتماعی می‌توانند از طریق راه‌های مختلفی مانند سازماندهی کمپین‌ها، برگزاری جلسات آموزشی، نوشتن مقالات و استفاده از رسانه‌های اجتماعی به فعالیت بپردازند.

آن‌ها با جمع‌آوری اطلاعات و مستندات، سعی در جلب توجه عمومی و تصمیم‌گیرندگان دارند.
این افراد معمولاً در گروه‌ها یا سازمان‌های غیر دولتی (NGO) فعالیت می‌کنند و با همکاری با دیگر کنشگران، قدرت بیشتری برای تأثیرگذاری بر سیاست‌ها و قوانین دارند.
کنشگری اجتماعی نه تنها به تغییرات فوری کمک می‌کند بلکه به شکل‌گیری فرهنگ مدنی و ارتقاء آگاهی اجتماعی نیز کمک شایانی می‌نماید.
کنشگران اجتماعی نقش مهمی در پیشبرد دموکراسی و تحقق حقوق بشر ایفا می‌کنند.


وظایف کنشگران اجتماعی شامل موارد زیر است:

- آگاه‌سازی: آموزش افراد درباره مسائل اجتماعی.
- تحقیق و تجزیه و تحلیل: بررسی مشکلات اجتماعی و تحلیل داده‌ها.
- توسعه پروژه‌های اجتماعی: ایجاد و اجرای پروژه‌های مرتبط با آموزش، سلامت و حقوق بشر.
- نظارت بر سازمان‌ها: بررسی عملکرد دستگاه‌های دولتی و مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها.

همیاران سلامت روان با رویکرد تسهیل‌گرانه و احترام به خرد جمعی، سعی در ارتقاء کیفیت زندگی جامعه دارند و با جمع‌آوری اطلاعات محلی و ایجاد هماهنگی بین سازمان‌های دولتی و غیر دولتی، به پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی کمک می‌کنند.
رویکرد تسهیل‌گرانه همیاران سلامت روان به این معناست که آن‌ها به جای ارائه راه‌حل‌های از پیش تعیین‌شده، بر این باورند که هر جامعه دارای ظرفیت‌ها و توانمندی‌های خاص خود است. این رویکرد به افراد و گروه‌ها این امکان را می‌دهد که با استفاده از تجربیات و دانش محلی خود، راهکارهای مناسبی برای مشکلات موجود ارائه دهند. در این فرآیند، همیاران سلامت روان با برگزاری کارگاه‌ها، جلسات مشاوره و تبادل نظر، به تقویت مهارت‌های اجتماعی و روانی افراد کمک می‌کنند.
جمع‌آوری اطلاعات محلی یکی از فعالیت‌های کلیدی همیاران سلامت روان است. آن‌ها با انجام پژوهش‌ها و نظرسنجی‌ها، نیازها و چالش‌های خاص جامعه را شناسایی می‌کنند. این اطلاعات به سازمان‌ها کمک می‌کند تا برنامه‌های خود را متناسب با نیازهای واقعی جامعه طراحی کنند.
این داده‌ها می‌توانند مبنای تصمیم‌گیری‌های استراتژیک در حوزه سلامت روان قرار گیرند.

همیاران سلامت روان همچنین نقش مهمی در ایجاد هماهنگی بین سازمان‌های دولتی و غیر دولتی ایفا می‌کنند.

این هماهنگی باعث می‌شود که منابع موجود به بهترین شکل ممکن مورد استفاده قرار گیرند و از تکرار فعالیت‌ها جلوگیری شود. با ایجاد شبکه‌ای از ارتباطات مؤثر، همیاران سلامت روان می‌توانند برنامه‌های مشترکی را برای مقابله با آسیب‌های اجتماعی طراحی کنند.
دکتر محمدرضا مقدسی بنیانگذار خانه تاب آوری ایران در خاتمه این مطلب آورده است کنش اجتماعی معمولاً از طریق نوشتن مقالات، برگزاری تظاهرات، استفاده از رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به ترویج موضوعات خاص پرداخته و تلاش می‌کنند تا تغییرات مثبت در جامعه ایجاد کنند.