آسیب شناسی اعتیاد قسمت دوم
حس تاسف فردي
همسران، والدين، و بچه هاي فرد معتاد، معمولاً براي خود احساس غم و اندوه ميکنند. اعضاي خانواده معمولاً به طور نادرستي تبديل به "مادر"، "فدايي" يا "مدير خانواده" مي‌شوند. آنها احساس مسئوليت کامل کرده و براي خود متاسفند.

ناراحتي در برابر تغيير
وقتي اعضاي خانواده ياد مي گيرند که چطور دربرابر اين اعتياد مقاومت کنند و راه زندگي کردن خود را ادامه دهند، معمولاً قبول نمي کنند که خودشان هم در طي اين مشکل تاثير گرفته اند و بايد براي خود و بچه ها کمک بگيرند.

آنچه بايد انجام داد
براي تقويت نقش خانواده در پيشگيري از اعتياد و الكل بايد گامهاي متعددي برداشت. در اولين گام، ما بايد در خانواده محيطي ايجاد كنيم كه مصرف الكل و مواد را به هيج وجه نپذيرد. اگر پدر يا يكي از فرزندان مصرف الكل يا مواد داشته باشد، همه اعضاي خانواده بايد جهت شناخت مشكل اقدام كنند حتي اگر مشكل به شكل صحيح حل نشود. افراد خانواده بايد بدانند كه چيزي غلط است و بايد كارهاي مثبتي انجام دهند. نياز است كه بطور دقيق تفاوت ميان مصرف و سوءمصرف مشخص شود.
نوجوانان بيشتر از بزرگسالان در مورد مصرف الكل و مواد دروغ مي‌گويند. ما بايد بطور آشكار و روشن با آنها در مورد انتظارات خود درباره اينكه آنها نبايد سيگار بكشند، الكل ويا مواد مصرف كنند گفتگو كنيم. اما نكته مهم اين است كه رفتار ما بيشتر از گفتارمان تأثير دارد. ما براي فرزندمان الگو باشيم و همان رفتارهايي را انجام دهيم كه دوست داريم آنها انجام دهند.