اهداف سازمان بهزیستی شامل حمایت از افراد دارای معلولیت، کودکان و نوجوانان در معرض خطر، زنان سرپرست خانوار، سالمندان و دیگر اقشار آسیب‌پذیر است.
تحقق این اهداف مستلزم همکاری گسترده با سایر نهادهاست.
سازمان‌ها به‌ویژه نهادهای اجتماعی و خدمات‌رسان، نمی‌توانند به‌صورت مجزا و بدون تعامل با دیگران مأموریت‌های خود را به‌طور کامل انجام دهند.
سازمان بهزیستی به عنوان نهاد متولی حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و ترویج عدالت اجتماعی، نیازمند تعامل مستمر و همکاری با شرکای اجتماعی است.
مفهوم «شرکای اجتماعی» به افرادی، سازمان‌ها و نهادهایی گفته شده است که می‌توانند در تحقق اهداف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی یک سازمان نقش مؤثر داشته باشند.

این شرکا می‌توانند شامل سازمان‌های دولتی، غیردولتی، مؤسسات خیریه، بخش خصوصی، دانشگاه‌ها و حتی گروه‌های مردمی و محلی باشند. افزایش تعداد و کیفیت این شرکای اجتماعی نه تنها به بهبود کارکرد سازمان بهزیستی کمک می‌کند، بلکه ظرفیت آن را برای ارائه خدمات جامع و مؤثر به جامعه افزایش می‌دهد.

در مدیریت استراتژیک، راهبردها به‌منظور رسیدن به اهداف بلندمدت سازمان طراحی می‌شوند و هر راهبردی باید مزیت رقابتی یا مزیت عملکردی ایجاد کند.

افزایش شرکای اجتماعی سازمان بهزیستی به‌عنوان یک راهبرد استراتژیک، چندین مزیت مهم دارد.
اول، دسترسی به منابع و حمایت‌های بیشتر؛ شرکای اجتماعی می‌توانند منابع مالی، انسانی، اطلاعاتی و فناوری را در اختیار سازمان قرار دهند.
دوم، ارتقای اعتبار و اعتماد عمومی؛ همکاری با نهادهای معتبر و شناخته‌شده باعث افزایش اعتبار سازمان و پذیرش بیشتر برنامه‌های آن در جامعه می‌شود.
سوم، تقویت توانمندی‌های سازمان؛ همکاری با شرکا به سازمان کمک می‌کند تا از تجربه، تخصص و نوآوری دیگران بهره‌مند شود و راه‌حل‌های بهتری برای مشکلات پیچیده اجتماعی پیدا کند.

اهداف سازمان بهزیستی شامل حمایت از افراد دارای معلولیت، کودکان و نوجوانان در معرض خطر، زنان سرپرست خانوار، سالمندان و دیگر اقشار آسیب‌پذیر است. تحقق این اهداف مستلزم همکاری گسترده با سایر نهادهاست.
برای مثال، همکاری با دانشگاه‌ها می‌تواند زمینه تحقیقات کاربردی برای بهبود خدمات و شناسایی نیازهای واقعی جامعه فراهم کند. همکاری با سازمان‌های غیردولتی و مؤسسات خیریه می‌تواند ظرفیت ارائه خدمات روان‌شناختی، آموزش مهارت‌های زندگی و اشتغال‌زایی را افزایش دهد.

بخش خصوصی نیز می‌تواند با تأمین منابع مالی و فناوری، فرصت‌های اشتغال و توانمندسازی اقتصادی اقشار آسیب‌پذیر را فراهم کند. بنابراین، افزایش شرکای اجتماعی نه یک اقدام جانبی، بلکه یک ضرورت راهبردی برای تحقق مأموریت‌های کلیدی سازمان بهزیستی است.

مزایای راهبردی افزایش شرکای اجتماعی
افزایش شرکای اجتماعی سازمان بهزیستی دارای مزایای متعدد و راهبردی است. از دیدگاه سازمانی، این اقدام باعث افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش وابستگی به منابع داخلی می‌شود، زیرا بخشی از وظایف و پروژه‌ها می‌تواند با همکاری شرکا انجام شود.
از منظر اجتماعی، مشارکت نهادهای مختلف باعث افزایش کیفیت و گستره خدمات ارائه‌شده به جامعه می‌شود و اثربخشی برنامه‌های اجتماعی را افزایش می‌دهد.

علاوه بر این، همکاری با شرکا موجب ایجاد شبکه‌های حمایتی مستحکم و پایدار می‌شود که در شرایط بحرانی، مانند بلایای طبیعی یا بحران‌های اقتصادی، می‌تواند نقش حیاتی ایفا کند. این مزایا نشان می‌دهند که افزایش شرکای اجتماعی فراتر از یک فعالیت عملیاتی، یک راهبرد بلندمدت و حیاتی برای سازمان است.

چالش‌ها و موانع افزایش شرکای اجتماعی
با وجود اهمیت این راهبرد، سازمان بهزیستی ممکن است با چالش‌ها و موانع متعددی مواجه شود.
نخست، هماهنگی و مدیریت همکاری با شرکای متعدد می‌تواند پیچیده و زمان‌بر باشد. تضاد اهداف و منافع بین سازمان و شرکا، یکی دیگر از چالش‌های کلیدی است که نیازمند مدیریت استراتژیک و مهارت‌های ارتباطی است.
دوم، محدودیت‌های قانونی و سیاست‌های حاکمیتی ممکن است همکاری با برخی شرکای خارجی یا خصوصی را محدود کند.
سوم، نگرانی‌های مربوط به کیفیت خدمات و رعایت استانداردهای اخلاقی و حرفه‌ای می‌تواند مانع توسعه شبکه‌های همکاری شود.
مدیریت این چالش‌ها مستلزم برنامه‌ریزی دقیق، طراحی سیستم‌های نظارت و ارزیابی، و توسعه ظرفیت‌های سازمانی برای تعامل مؤثر با شرکا است.

استراتژی‌های عملی برای توسعه شبکه شرکای اجتماعی
برای بهره‌برداری حداکثری از مزایای افزایش شرکای اجتماعی، سازمان بهزیستی باید استراتژی‌های عملی مشخصی را دنبال کند.
نخست، شناسایی و اولویت‌بندی شرکای کلیدی بر اساس توانمندی‌ها و منابع آن‌ها؛ این اقدام به سازمان کمک می‌کند تا سرمایه‌گذاری خود را در روابطی با بیشترین تأثیر انجام دهد.
دوم، توسعه قراردادها و توافق‌های همکاری شفاف که اهداف، مسئولیت‌ها و معیارهای موفقیت را مشخص می‌کنند.
سوم، ایجاد سیستم‌های ارتباطی منظم و مکانیزم‌های مدیریت دانش به منظور تسهیل تبادل اطلاعات و تجارب.
چهارم، آموزش کارکنان و مدیران سازمان برای تعامل مؤثر با شرکا و مدیریت تعارض‌های احتمالی. این استراتژی‌ها به سازمان کمک می‌کنند تا روابط بلندمدت، پایدار و اثربخش با شرکای اجتماعی برقرار کند.

دکتر محمدرضا مقدسی مشاور عالی ماموریت ملی تاب آوری فرهنگی در خاتمه آورده است افزایش شرکای اجتماعی سازمان بهزیستی موجب افزایش انعطاف‌پذیری و تاب آوری، ارتقای کیفیت خدمات، افزایش اعتماد عمومی و ایجاد شبکه‌های حمایتی می‌شود. با این حال، موفقیت در این راهبرد مستلزم مدیریت چالش‌ها، برنامه‌ریزی استراتژیک و توسعه ظرفیت‌های سازمانی برای تعامل مؤثر با شرکای متعدد است.