فرزندپروری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل شکل‌دهنده رفتار، شخصیت و مهارت‌های نوجوانان، نقش کلیدی در تقویت تاب‌آوری و مهارت‌های اجتماعی آن‌ها ایفا می‌کند.
تاب‌آوری، توانایی مقابله با چالش‌ها و بازیابی تعادل روانی پس از تجربه شکست یا استرس است، در حالی که مهارت‌های اجتماعی شامل توانایی ارتبیط مؤثر، همدلی، حل تعارض و همکاری با دیگران می‌شود.
شیوه‌های فرزندپروری، از جمله حمایت عاطفی، تعیین مرزهای مشخص و تشویق استقلال، می‌تواند به نوجوانان کمک کند تا با مشکلات زندگی به‌طور سازنده کنار بیایند و روابط سالمی با محیط اطراف خود برقرار کنند.
این تأثیرات نه تنها به موفقیت فردی نوجوانان در دوران بلوغ کمک می‌کند، بلکه پایه‌های سلامت روان و روابط مثبت آن‌ها در بزرگسالی را نیز تقویت می‌نماید.  

فرزندپروری مقتدرانه و تقویت تاب‌آوری 
فرزندپروری مقتدرانه که ترکیبی از حمایت عاطفی و اعمال قوانین مشخص است، بیشترین تأثیر مثبت را بر تاب‌آوری نوجوانان دارد.
والدینی که با ترکیب محبت و انتظارات روشن، به فرزندان خود فرصت می‌دهند تا تصمیم‌گیری‌های مستقل انجام دهند، آن‌ها را قادر می‌سازند تا اعتماد به نفس و مهارت حل مسئله را توسعه دهند. به‌عنوان مثال، وقتی والدین به جای حل مشکلات به جای نوجوان، از او می‌خواهند تا راه‌حل‌های ممکن را بررسی کند، نوجوان یاد می‌گیرد که چگونه در برابر چالش‌ها مقاومت کند و از شکست‌ها درس بگیرد.
این رویکرد نه تنها تاب‌آوری را افزایش می‌دهد، بلکه حس مسئولیت‌پذیری و خودکارآمدی را در او تقویت می‌کند که به عنوان یک محافظ در برابر استرس‌های آینده عمل می‌کند. 
مهارت‌های اجتماعی نوجوانان به‌طور مستقیم تحت تأثیر رفتارها و تعاملات والدین با یکدیگر و با فرزندشان قرار می‌گیرد.

والدینی که ارتباطات باز و محترمانه‌ای دارند و به فرزندان خود نشان می‌دهند که چگونه به احساسات دیگران احترام بگذارند، آن‌ها را برای برقراری روابط مؤثر آماده می‌کنند.
به‌عنوان مثال، والدینی که در خانه به بحث و گفت‌وگوهای عقلانی می‌پردازند و تفاوت‌های نظر را با آرامش حل می‌کنند، به نوجوانان می‌آموزند که چگونه درگیری‌ها را مدیریت کنند.
مشارکت فرزندان در فعالیت‌های اجتماعی مانند جمع‌های خانوادگی یا فعالیت‌های گروهی، فرصتی برای تمرین مهارت‌های ارتباطی و کار تیمی فراهم می‌کند. این تعاملات، پایه روابط سالم و پویا را در نوجوانان استوار می‌سازد.  

حمایت عاطفی و پیوند تاب‌آوری-مهارت‌های اجتماعی 
حمایت عاطفی والدین از عوامل اصلی در پیوند بین تاب‌آوری و مهارت‌های اجتماعی است.
نوجوانانی که احساس می‌کنند در خانه پذیرفته و مورد احترام قرار گرفته‌اند، اعتماد به نفس بیشتری برای برقراری ارتباط با همسالان و مقابله با موقعیت‌های اجتماعی پیچیده دارند.این احساس امنیت عاطفی، به آن‌ها اجازه می‌دهد تا ریسک‌های محاسبه‌شده‌ای مانند شرکت در پروژه‌های گروهی یا ابراز نظر در جمع را بپذیرند.
علاوه بر این، والدینی که به فرزندان خود گوش می‌دهند و احساساتشان را معتبر می‌شمارند، به آن‌ها کمک می‌کنند تا همدلی و درک اجتماعی را توسعه دهند. این عوامل موجب می‌شود نوجوانان نه تنها در برابر فشارهای روانی مقاومت کنند، بلکه در تعاملات اجتماعی نیز موفق‌تر عمل کنند.  

تأثیرات منفی سبک‌های فرزندپروری ناسالم 
در مقابل، سبک‌های فرزندپروری سخت‌گیرانه، بی‌تفاوت یا بیش‌ازحد محافظه‌کار، می‌تواند تأثیرات مخربی بر تاب‌آوری و مهارت‌های اجتماعی نوجوانان داشته باشد.
والدین سخت‌گیر که انتظارات غیرواقع‌بینانه دارند و کمتر به حمایت عاطفی می‌پردازند، ممکن است باعث ایجاد اضطراب یا کاهش اعتماد به نفس در نوجوان شوند.
از سوی دیگر، فرزندپروری بی‌تفاوت که در آن نیازهای عاطفی فرزند نادیده گرفته می‌شود، می‌تواند منجر به ناتوانی در برقراری روابط عمیق یا مقابله مؤثر با استرس شود.
محافظت بیش از حد والدین از فرصت‌های یادگیری از طریق تجربه مستقیم نوجوانان جلوگیری می‌کند و آن‌ها را از توسعه مهارت‌های مقابله‌ای ضروری محروم می‌سازد.
بنابراین، تعادل بین حمایت و آزادی در فرزندپروری، کلید پرورش نوجوانان تاب‌آور و اجتماعی است.  

طیبه سرلک مترجم کتاب تاب آوری کودکان در پایان آورده است فرزندپروری تأثیر عمیقی بر شکل‌گیری تاب‌آوری و مهارت‌های اجتماعی نوجوانان دارد. والدینی که با رویکردی متعادل، حمایت‌گر و آموزنده عمل می‌کنند، به فرزندان خود کمک می‌کنند تا با چالش‌های زندگی به‌طور سازنده کنار بیایند و روابط مثبتی با دیگران برقرار نمایند.
این فرآیند نه تنها به بهبود سلامت روان نوجوانان کمک می‌کند، بلکه آن‌ها را برای زندگی مستقل و موفق در آینده آماده می‌سازد.
از این رو، شناخت و به‌کارگیری شیوه‌های فرزندپروری مؤثر، یکی از ضروریات پرورش نسلی سالم و توانمند است.