روز جهانی بدون خشونت ، توسعه رواداری ، تقویت تاب آوری

روز جهانی بدون خشونت، که هر سال در تاریخ ۲ اکتبر گرامی داشته می‌شود، به یاد تولد مهاتما گاندی، رهبر بزرگ جنبش استقلال هند و پیشگام فلسفه عدم خشونت، نامگذاری شده است. این روز به منظور ترویج فرهنگ صلح و تسامح در سطح جهانی توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۷ رسمیت یافت.
خشونت به عنوان یک رفتار پرخاشگرانه تعریف می‌شود که می‌تواند شامل خشونت فیزیکی، کلامی، روانی و همچنین خشونت‌های خودمحور، بین فردی، جمعی، خانگی و جنسی باشد

این رفتارها می‌توانند ناشی از خشم و تنش‌های درونی فرد باشند که در شرایط مختلف اجتماعی بروز می‌کنند

روز جهانی بدون خشونت،یادآور تلاش‌های ماندگار برای دستیابی به صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز است.

این روز به ویژه به یاد ماندگار مارتین لوتر کینگ و مهاتما گاندی، دو شخصیت بزرگ تاریخ بشریت که با اصول عدم خشونت به مبارزه پرداختند، نام‌گذاری شده است.
۲ اکتبر به عنوان *روز جهانی بدون خشونت* انتخاب شده است تا یادآور تلاش‌های مهاتما گاندی در راستای مقاومت بدون خشونت باشد.

این روز مصادف با سالروز تولد گاندی است و در سال ۲۰۰۷ میلادی توسط سازمان ملل به رسمیت شناخته شد.

هدف از این نامگذاری ترویج فرهنگ صلح، تسامح و درک متقابل در جوامع مختلف است.
گاندی با تأکید بر اهمیت آگاهی‌بخشی و تغییر نگرش اجتماعی، نشان داد که می‌توان به اهداف بزرگ بدون استفاده از خشونت دست یافت.

روز جهانی بدون خشونت فرصتی است برای یادآوری ضرورت تلاش‌های جمعی در جهت ایجاد جهانی عاری از خشونت و ستم بشمار می آید .

بنظر میرسد افزایش تاب‌آوری می‌تواند به کاهش خشونت در جامعه کمک کند.
افرادی که مهارت‌های تاب‌آوری را یاد می‌گیرند، بهتر می‌توانند با خشم و تنش‌های خود کنار بیایند و از بروز رفتارهای پرخاشگرانه جلوگیری کنند.
به طور خاص، آموزش مهارت‌های زندگی و ترویج گفت‌وگو در خانواده‌ها می‌تواند به کاهش خشونت کمک کند.
همچنین، ایجاد فضای حمایتگرایانه در جوامع محلی و ملی می‌تواند به تقویت تاب‌آوری اجتماعی منجر شود

مقاومت بدون خشونت و تاب‌آوری به عنوان دو مفهوم کلیدی نیز در مبارزه با خشونت و تحقق تغییرات اجتماعی، به طور مستقیم با یکدیگر مرتبط هستند.
این دو مفهوم به افراد و جوامع کمک می‌کنند تا در برابر چالش‌ها و ناملایمات ایستادگی کنند و روش‌های مؤثری را برای دستیابی به اهداف خود بدون استفاده از خشونت اتخاذ نمایند.


تاب‌آوری یا resiliency می‌تواند به عنوان یک عامل میانجی‌گر در مقاومت بدون خشونت عمل کند. افرادی که تاب‌آورتر هستند، احتمال بیشتری دارد که از روش‌های غیرخشونت‌آمیز برای بیان نارضایتی‌های خود استفاده کنند. این امر نه تنها به کاهش خشونت کمک می‌کند بلکه موجب تقویت جوامع نیز می‌شود

تاب آوری به عنوان یک مفهوم بنیادی برای زندگی شناخته می‌شود و بر اساس تحقیقات، استمرار آن نیازمند وجود بسترهای صلح و مهربانی است در واقع، نبود صلح به معنای نبود زندگی است و وجود صلح امکان زندگی سالم و با کیفیت را فراهم می‌آورد

صلح نه تنها به معنای عدم جنگ، بلکه به معنای وجود امنیت، پذیرش تفاوت‌ها و حل مسالمت‌آمیز مسائل است. این مفهوم شامل تکنیک‌ها و روش‌های ارتباطی مناسب نیز می‌شود که به افراد کمک می‌کند تا بدون خشونت با یکدیگر تعامل داشته باشند.
شایان توجه اینکه تحقیقات نشان داده‌اند که آموزش صلح می‌تواند به افزایش خودکارآمدی و تاب آوری در دانش‌آموزان کمک کند. این آموزش‌ها باعث تقویت مهارت‌های اجتماعی و حل مسئله می‌شوند که در نهایت منجر به بهبود کیفیت زندگی فردی و اجتماعی می‌گرد

به طور کلی، تاب آوری و صلح دو عنصر مکمل هستند که با همکاری یکدیگر می‌توانند به ایجاد جوامع سالم‌تر و پایدارتر کمک کنند.
صلح اجتماعی به عنوان یک مفهوم بنیادی در علوم اجتماعی و سیاسی، به شرایطی اشاره دارد که در آن افراد و گروه‌ها در یک جامعه بدون تنش و درگیری با یکدیگر زندگی می‌کنند. این مفهوم نه تنها به نبود جنگ و خشونت اشاره دارد، بلکه شامل ابعاد مختلفی از جمله فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نیز می‌شود.

تاب آوری و صلح هم آیند یکدیگرند

ابعاد صلح اجتماعی ،

1. فرهنگی:
صلح اجتماعی نیازمند احترام به تنوع فرهنگی و پذیرش تفاوت‌ها است. رواداری و مدارا در جوامع متکثر، به ایجاد فضایی مساعد برای همزیستی مسالمت‌آمیز کمک می‌کند
. 2. اجتماعی:
در سطح اجتماعی، صلح به معنای وجود روابط مثبت بین افراد و گروه‌ها است. این روابط باید بر پایه احترام متقابل و همکاری بنا شود تا از بروز تنش‌ها جلوگیری شود
. 3. سیاسی:
صلح اجتماعی مستلزم وجود یک نظام سیاسی دموکراتیک و عادلانه است که حقوق بشر را رعایت کند و به اقلیت‌ها احترام بگذارد. حکومت‌ها باید بی‌طرفی را رعایت کنند تا بتوانند نقش موثری در تحکیم صلح ایفا کنند
. 4. اقتصادی:
توسعه اقتصادی پایدار نیز یکی از ارکان اساسی صلح اجتماعی است. عدم نابرابری اقتصادی می‌تواند منجر به نارضایتی و درگیری‌های اجتماعی شود

رواداری به عنوان یکی از ارکان اصلی صلح اجتماعی شناخته می‌شود. صلح اجتماعی نه تنها پیش‌شرطی برای صلح بین‌المللی است، بلکه برای توسعه پایدار و رفاه عمومی نیز ضروری است. بدون وجود صلح اجتماعی، تحقق اهداف بزرگتر انسانی ممکن نخواهد بود
دکتر محمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری ایران در ادامه این گفتگو عنوان میکند رواداری به افراد آموزش می‌دهد که چگونه با نظرات و باورهای مختلف برخورد کنند و در عین حال هویت خود را حفظ نمایند. جوامع روادار، کمتر با مشکلاتی چون خشونت، جزم‌گرایی و تعصب مواجه هستند

رواداری به افراد اجازه میدهد که تحمل کنند و به توانایی تحمل درد، ناراحتی یا موقعیت های چالش برانگیز بدون تسلیم شدن در برابر منفی گرایی گفته میشود به عنوان مثال، فردی با تحمل بالا می تواند فشار یا ناملایمات را بدون اینکه خشمگین یا خصمانه شود، تحمل کند.

این کیفیت در زمینه‌های مختلف، از جمله روابط شخصی و محیط‌های حرفه‌ای، که ممکن است با چالش‌های مداوم روبرو شود،
بسیار مهم است این در حالی است که  تاب آوری ظرفیت بازیابی پس از شکست، مشکلات یا تغییرات غیرمنتظره است.

تاب آوری اغلب بعنوان نماد مظهر باز آرایی پس از تجربه شکست یا سختی است.

افراد تاب آور علیرغم مواجهه با چالش های مهم، دیدگاه و عملکرد مثبت خود را حفظ می کنند. این توانایی ویژه ای که برای رشد و موفقیت شخصی ضروری است،تاب آوری این امکان را بوجود می آورد که بهبود یافته و رشد کنند.