كرم كن ، دست گير، افتاده اي را                        به رحمت بنده كن آزاده اي را

دل بيچاره اي از غم جدا كن                              درون درد مندي را دوا كن

دين ما خيلي زيبا مردم رو تشويق ميكند به مسابقه دادن و شتاب كردن در نيكي به اين قاعده ي زيباي قرآني توجه كنيد:               

« فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ »      در كار هاي نيك از يك ديگر سبقت بگيريد !
پس چرا تعلل؟  چرا مكث ؟   و هزاران چراي ديگر

اين چه هنجار ناپسنديست كه در جامعه ي ما رخنه كرده از انسان در حال مرگ فيلم ميگيريم!  از تصادفات تصوير برداري ميكنيم،  عزيزي در جلوي ما به زمين مي افتد دوباره عكس ميگيريم. به خدا پاسخ اين سوال ها مثل روز براي من روشن است. بله، تاثير سوء دنياي مجازي بر حول و گردش زندگي ما و تغيير ارزش ها و ديدگاه ها. به گونه اي شده كه انسان عاقل شيريني و لذت خوش،ياري رساني به خلق و رضايت پروردگار را از دست ميدهد ، فقط به اين خاطر كه در فيسبوك ، اينستاگرم ، تيوتر و صد سايت و برنامه ي ديگر ، عكسي را به اشتراك بگذارد با تيتري دلسوزانه و پر از رنگ و ريا كه خلق خدا بيايند و از او تعريف و تمجيد كنند. و بدين وسيله خود را شخصي متشخص و پايبند به حقوق شهروندي و مكارم اخلاق معرفي بگرداند. اهل شكايت نيستيم و ايراد گرفتن و انتقاد كردن از اعمال ديگران! اما سخني داريم كوتاه و گويا، كه مخاطب اولش خود ما هستم و بعدش شما عزيزان و سروران
((دست نيازمندي را بگير ، قبل از اين كه زماني برسد و خود محتاج شوي ولي صد حيف و حسرت كه دست گيرنده اي نباشد ... دست بگير و بدان كه عكاساني بهتر از انسان و ماهرتر از ما وجود دارند كه به خوبي وظيفه ي خود را انجام ميدهند و روزانه عكس هايي از ما، ماندگار ميكنند! كه خيلي از آنها كليدي ميتواند باشد و سندي نكو در پرونده مهارت ما در مسابقه و سبقت و بعضي هم كليد حسرت و ندامت در تعلل و مكث...))